*
na zmęczonych podpieraniem ścianach z ważnymi plakatami zalegają coraz dłuższe cienie
pogoda wyruszyła truchtem na gapę poza granice absurdu i wiary w każdą wieść gminną że tu
czyli tam gdzie matki na służbie schodzą pośpiesznie schodami ewakuacyjnymi
do banku do sklepiku do kaplicy po jeden uśmiech więcej bezwiednie jak ćmy
po prośbie do bogów o przedłużenie przepustki o wsparcie lub cudowną interwencję
od kilku dni spełniają się bez wątpienia dobre sny
łatwo mnie wzruszyć a trzeba być twardym
czekając na wyrok przysnąłem na świeżo odmalowanej ławce
ostatni ząb mądrości skruszył pod stopami rzeczywistość
resztki wiary w cuda i potęgę grzebienia
niepomny przestróg spadałem
nie będę się już czesał
czas się ogolić
*
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz